Ons doel is een stabiele en effectieve bankensector, die voor kredietverlening voor productieve activiteiten zorgt zonder woekerwinsten of het afwentelen van risico’s op de samenleving, en financiële markten die productieve investeringen in de reële economie bevorderen en overdreven of schadelijke vormen van speculatie tegengaan.

• Onze experts analyseren wetgevingsvoorstellen en schrijven rapporten die beschrijven wat vanuit het algemeen belang nodig is.
• In onze werkgroepen worden de belangrijkste thema’s met onze leden doorgenomen en de activiteiten van de verschillende leden en Finance Watch gecoördineerd.
• We geven onze boodschap aan de media door en geven belangstellende burgers minder technisch materiaal dat hen helpt financiële hervormingen te begrijpen. Dit wordt gedeeld op onze website, op sociale media, in de nieuwsbrieven, etc.
• We ontmoeten Europese en nationale politici, ambtenaren en toezichthouders, en delen onze meningen over een financiële sector die het algemeen belang dient met hen.

Vóór onze visie gerealiseerd kan worden, moeten politici en het maatschappelijk middenveld samen de dominatie van de financiële lobby doorbreken. Om dit te bereiken, pleit Finance Watch voor financiële regelgeving die het algemeen belang dient, en versterken we de capaciteiten van het maatschappelijk middenveld om als een tegenwicht tegen de financiële lobby te dienen.
Met onderwijsmateriaal zoals webinars, multimediadossiers, infographics etc. helpen we de samenleving om de debatten over financiële regelgeving en de gevolgen voor hun dagelijkse leven beter te begrijpen – we kunnen de financiële wereld niet aan de experts overlaten!
Daarom is ons motto “making finance serve society.“

In de nasleep van de financiële crisis die in 2007 begon, scherpte de Europese Unie de financiële wetgeving aan. Een groep Europarlementariërs werd overspoeld met aanvragen om met vertegenwoordigers van de financiële sector te praten. Omdat zij zich zorgen maakten over onevenwichtig gelobby dat tot ondemocratische uitkomsten zouden kunnen leiden, deden zij een oproep voor de oprichting van Finance Watch als een onafhankelijke vertegenwoordiger van het algemeen belang. De oprichtingsbijeenkomst van Finance Watch vond plaats op 30 juni 2011.

Meer dan 30.000 burgers die willen dat de financiële sector de samenleving beter dient steunen en volgen ons werk: door regelmatig nieuwsbrieven te ontvangen met updates over de belangrijkste financiële hervormingen in Europa, door ons op Facebook, Twitter of YouTube te volgen, of door een donatie aan Finance Watch te doen. Een brede steun voor onze missie is essentieel, want het helpt ons om het interesse van de politiek in financiële hervormingen op peil te houden.

Finance Watch werkt samen met meer dan 40 lidorganisaties, onder meer consumentenorganisaties, vakbonden, woningcorporaties, denktanks, milieugroeperingen en andere organisaties uit twaalf verschillende Europese landen, en daarnaast met 30 individuele experts die lid zijn. Bij elkaar vertegenwoordigen zij de belangen van miljoenen Europese burgers. Samen bouwen we aan een EU-breed netwerk van spelers in het maatschappelijk middenveld die werken aan een financiële sector ten dienste van de samenleving. Met regelmatige bijeenkomsten van dit netwerk zorgen we voor het uitwisselen van expertise en coördineren we acties op het gebied van financiële regelgeving.

Volgens een enquête uit 2014 heeft de financiële sector 1.700 lobbyisten in Brussel in dienst en geeft ze 120 miljoen euro per jaar uit om de EU te belobbyen, de regelgeving te beïnvloeden en te verwateren. Dit is 30 keer zoveel als wat andere spelers uitgeven. Deze enorme verschillen tussen de financiële lobby en het maatschappelijk middenveld blijft een groot probleem, en dit is waar Finance Watch een rol te spelen heeft: onze 13 medewerkers, onder anderen ervaren investment bankers en voormalige experts uit de financiële sector, zorgen ervoor dat naast het private belang ook het algemeen belang vertegenwoordigd wordt en dat de stem van het maatschappelijk middenveld duidelijk te horen is.

Bron: “The Fire Power of the Financial Lobby”, Corporate Europe Observatory (CEO), The Austrian Federal Chamber of Labour and The Austrian Trade Union Federation, april 2014

Particuliere beleggers en spaarders hebben sterke regels nodig om te zorgen dat ze niet de verkeerde financiële producten krijgen aangeboden. Ze willen bovendien steeds vaker weten waar hun geld voor wordt ingezet, gezien het stijgende bewustzijn over de economische, sociale en milieu-impact van investeringen. Regels moeten het voor consumenten makkelijker maken om producten te kiezen, te vergelijken, en ervoor zorgen dat zowel de consument als de verkoper producten begrijpen. In dezelfde trant moeten spaarders weten wat een bank eigenlijk met hun geld doet. Bovendien moeten investeerders en werknemers in de financiële sector worden beschermd tegen verkeerde verkoopprikkels. Provisies die distributeurs van financiële producten ontvangen zorgen voor belangenconflicten die de kwaliteit van het advies aan consumenten in gevaar brengen. Ook moeten te ingewikkelde of misleidende beleggingsproducten die aan niet-professionele investeerders worden verkocht een duidelijke waarschuwing bevatten.

De liberalisering van financiële markten heeft hun belangrijkste functie ondermijnd, namelijk het kanaliseren van spaartegoeden en kapitaal naar waar de economie dit geld het meest nodig heeft. We moeten dringend kapitaalstromen wegleiden van speculatieve kortetermijnbeleggingen naar langetermijninvesteringen in de productieve economie. Markten hebben wetgeving nodig als prikkel om te zorgen dat ze tot een efficiënte allocatie van middelen en financiële stabiliteit leiden. Finance Watch zet zich in voor eenvoudige en robuuste investeringskanalen zoals traditioneel bankieren gericht op leningen aan niet-financiële bedrijven en huishoudens, in plaats van het investment-banking model dat met belastinggeld overeind gehouden moest worden.

De afgelopen 15-20 jaar zijn veel banken uit hun voegen gebarsten, vooral door de handel met andere financiële instellingen. Ze zijn vaak te groot om om te vallen (too big too fail – TBTF), en de overheid is gedwongen ze te met belastinggeld te redden als ze falen. Dit omdat deze banken een aantal belangrijke kerntaken vervullen die beschermd moeten worden: spaargeld beschermen, leningen verstrekken en het betalingsverkeer. Je zou kunnen zeggen: overheden worden gegijzeld. Hoewel er vooruitgang geboekt is, moet er nog heel veel aan het TBTF-probleem gedaan worden voordat het risico op een nieuwe financiële crisis verminderd is. Finance Watch zet zich onder meer in voor een structuurhervorming van de megabanken (het splitsen van consumenten- en investeringsbanken) en voor het beperken van de schulden die banken kunnen aangaan (een bovengrens op de hefboomwerking – leverage ratio).

De complexe stuctuur en activiteiten van de financiële sector, gecombineerd met de uiterst invloedrijke financiële lobby, maken het erg moeilijk om het maatschappelijk belang van financiële regulering een stem te geven. Finance Watch is ervan overtuigd dat het gedrag van financiële instellingen en het financieel toezicht weer effectief en democratisch verantwoord moet worden. Transparantie en verantwoording voor politieke keuzes is niet voldoende: er moet sprake zijn van een permanente en effectieve inbreng van organisaties en individuen die de samenleving als geheel vertegenwoordigen bij het opstellen van de financiële hervormingsagenda, bij de implementatie van financiële hervormingen en bij het toezicht op de naleving van de regels. Dit vereist bovendien een constante, actieve pedagogische aanpak door alle soorten spelers in het financiële systeem, met de steun van gespecialiseerde organisaties uit het maatschappelijk middenveld.

Geschat wordt dat om de meest schadelijke effecten van klimaatverandering te vermijden, we onze uitstoot voor de komende decennia moeten beperken tot hoogstens 20% van de totale bewezen fossiele brandstofreserves. Gezien de grote rol van fossiele brandstoffen in onze economie en samenleving zijn er grote gevolgen verbonden aan het in de grond laten van deze brandstoffen, te beginnen met de waarde van deze activa.

Het huidige marktaandeel van fossiele brandstofreserves (inclusief de 80% die niet verbrand kunnen worden en ongeveer $20 biljoen waard zijn) weerspiegelt de opvatting dat ze gedolven en verbrand gaan worden. Tegelijkertijd willen we de uitstoot van broeikasgassen beperken. Hierdoor ontstaat “een situatie waarin activaprijzen gebaseerd lijken op onrealistische of inconsistente toekomstbeelden,” ook wel bekend als de koolstofzeepbel. De reserves die niet verbrand kunnen worden, worden gezien als verloren investeringen (“stranded assets”). […]
Eén van de grote uitdagingen is hoe die biljoenen aan fossiele brandstofactiva op de voor de samenleving minst pijnlijke manier kunnen worden afgeschreven, vooral voor de minst welvarenden.

Bron: “Carbon Bubbles & Stranded Assets”, World Bank, Development in a changing climate, 2014, cursieve termen door redactie.

Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat overmatige financialisering en de deregulering van de financiële sector bijdragen aan een vergrote inkomensongelijkheid. Grotere ongelijkheid werd tijdens de top in Davos van 2014 benoemd als één van de sleuteloorzaken van een tekort aan economische vraag.

Wanneer je netto €3.300 aan financiële bezittingen zoals spaargeld, beleggingen en aandelen hebt, hoor je al bij de meest welvarende helft van de wereldbevolking. Om bij de bovenste 10% te horen heb je €70.000 nodig, en €722.000 voor de rijkste 1%. Alles bij elkaar bezit armste helft van de wereldbevolking slechts 1% van de totale welvaart, terwijl de rijkste 1% maar liefst 48% van de wereldwijde bezittingen heeft.

Bronnen: “Global Wealth Report 2014”, Credit Suisse Research Institute, oktober 2014; “Financialization and its Consequences: the OECD Experience”, Jacov Assa, januari 2012

Sinds 2010 stellen de belangrijkste centrale banken grote hoeveelheden nieuw geld beschikbaar. Nooit eerder stroomde er zoveel liquiditeit door de sterk geliberaliseerde kapitaalmarkten. Zonder een evenredige toename in de vraag naar leningen voor productieve activiteiten in de meeste economiën (lage BNP groei), worden financiële stromen weggeleid in portfolio-operaties. Met als gevolg dat tussen 2010 en eind 2013 de wereldwijde aandelenindex meer dan verdubbelde. Dit zijn de perfecte omstandigheden om een nieuwe financiële zeepbel te laten barsten.

Bron: “Trade and Development Report, 2014” UNCTAD, september 2014; World Economic Outlook Database IMF, bezocht in 2015

Financiële markten zijn veel groter dan nodig voor de reële economie. Vandaag de dag hebben financiële activa bijna tien keer meer waarde dan de wereldwijde productie van alle goederen en diensten, gelijk aan $100.000 voor elke man, vrouw en kind op aarde. Door deze enorme hoeveelheden kapitaal worden investeringsbeslissingen verlamd, verward en verstoord. Grote financiële stromen zorgen voor gevaarlijke concentraties overvloedig kapitaal op bepaalde plekken, terwijl op andere plekken juist de toegang tot kapitaal wordt afgeknepen.

Bron: “A World Awash in Money”, Bain & Company, 2012